Drift, sürücünün kontrolü koruyarak ve aracı bir viraj veya dönüş boyunca sürerken, çekiş kaybıyla kasıtlı olarak aşırı direksiyona geçtiği bir sürüş tekniğidir. Teknik, arka kayma açısının ön kayma açısını öyle bir aşmasına neden olur ki, çoğu zaman ön tekerlekler dönüş yönüne ters yöne bakar (örneğin araba sola dönüyor, tekerlekler sağa doğru bakıyor veya tam tersi, ters olarak da bilinir). Drift, geleneksel olarak debriyaj tekmelemesi (arka tekerleklerin tutuşunu bozmak amacıyla debriyajın hızlı bir şekilde devreden çıkarılıp yeniden devreye sokulması) ve ardından kasıtlı olarak aşırı yönlendirme ve karşı yönlendirme ile yapılır. Bu sürüklenme hissi, Grand Prix’de ve spor araba yarışlarında yerleşik klasik bir viraj alma tekniği olan dört tekerlekten sürüklenme ile karıştırılmamalıdır.
Drift arabaları genellikle hafif ila orta ağırlıktaki arkadan çekişli coupe ve sedanlardır ve geniş bir güç seviyesi yelpazesi sunar. Ayrıca Subaru WRX, Toyota Avensis, Scion tC, Mitsubishi Lancer Evolution, Dodge Charger ve Nissan GT-R gibi arkadan çekişe dönüştürülmüş dört tekerlekten çekişli arabalar da var. Başlangıçta, bazı drift yarışmalarında dönüşümsüz AWD arabalara izin veriliyordu ve genellikle kurallar, gücün yalnızca belirli bir yüzdesinin ön tekerleklere gönderilmesine izin veriyordu, ancak bugün (hepsinde olmasa da) birçok drift yarışmasında bunlar yasaklandı.
Japonya dışındaki kıtalarda arzu edilen Japon iç pazar araçlarını elde etme olasılığına rağmen, diğer ülkelerdeki yarışçılar aynı arabaların yerel versiyonlarını kullanmayı tercih ediyor (örneğin, Nissan Silvia S13 yerine Nissan 240SX, vb.) veya yerli arabalar bile. Avustralya ve Yeni Zelanda gibi ülkelere yüksek miktarda Japon ithalatı getirildi, ancak Holden Commodore veya Ford Falcon gibi Avustralya/Yeni Zelanda yerli araçlarının drift yarışlarında kullanıldığını görmek alışılmadık bir durum değil.
Japon yerli araçlarının yalnızca sağdan direksiyonlu olmasına rağmen, Amerikan pazarında son on yılda nispeten yüksek miktarda JDM otomobilinin ithal edildiği görüldü. Lexus SC ve Nissan 240SX gibi yerel olarak satılan ithal modeller, ağırlıklı olarak Amerikan drift özelliğine sahiptir, ancak bunlar genellikle Japon yerel eşdeğerlerini yansıtmak için JDM motorlarıyla modifiye edilirler (genellikle sırasıyla Toyota JZ-GTE veya Nissan CA18DET/SR20DET/RB26DETT ile).
Birleşik Krallık’ta, kısmen Birleşik Krallık’ın Japonya ile sağdan direksiyonlu düzeni paylaşması nedeniyle, drift sahnesinde yüksek düzeyde Japon ithalatı kullanılıyor. Ancak bu arabalar, kısmen ithalat maliyetlerinden dolayı genellikle Birleşik Krallık pazarındaki arabalardan daha pahalıdır. Drift arabası olarak kullanılan çok sayıda Birleşik Krallık ve Avrupa modeli de mevcut; eski BMW’ler, maliyet ve bulunabilirlik nedeniyle özellikle öne çıkıyor; Volvo 300 serisi ve Ford Sierra’lar da popülerliğini kanıtlıyor.
Formula Drift Professional serisindeki arabalar, orijinal drift tarzlarını yansıtan yüksek derecede ayarlanmış Japon otomobillerinden tamamen yeni çağ marka ve modellerine kadar çeşitlilik gösterir. Seride güç sınırı kısıtlaması olmadığından, rakiplerin çeşitli farklı güç santralleri kullanması alışılmadık bir durum değil. Chevrolet LS motorlarının popüler çeşitlerinin sıklıkla Japon şasilerinde kullanıldığı görülmektedir.
Avrupa’nın ana profesyonel drift serisi olan King of Europe Drift Serisinde, BMW modelleri uzun süredir sahneyi yönetiyor ve her yıl etkinlik üstüne etkinlik kazanıyor. En başarılı modeller arasında maliyet avantajı da sunan (Japon rakiplerine göre daha uygun fiyatlı) E30, E36 ve E46 yer alıyor. Birkaç yıl boyunca, sağlıklı 300 ila 400 beygir gücü çıkışı sağlayan BMW V8 motor takasları en popüler olanıydı. Ancak sporun sürekli gelişmesiyle birlikte bunlar artık geçerliliğini yitirmiş ve yerini daha güçlü Amerikan V8 motorlarına veya klasik Nissan RB26DETT ve Toyota 2JZ-GTE motorlarına bırakmıştır.
Japon araba çeşitleri sayfasına geçmek için TIKLAYINIZ